Τον Ιούνιο του 1927 σε ηλικία 32 ετών φεύγει από τη ζωή ο Ottavio Bottecchia κάτω από αδιευκρίνιστες μέχρι σήμερα συνθήκες.
Ο Ιταλός αθλητής υπήρξε μία από τις πρώτες εμβληματικές φιγούρες της ποδηλασίας, πήγε σχολείο μόλις για ένα χρόνο, φόρεσε την κίτρινη φανέλα του Γύρου Γαλλίας από το πρώτο έως το τελευταίο ΕΤΑΠ και υπήρξε πολέμιος του φασιστικού καθεστώτος.
του Στέφανου Σουλιώτη
Η ζωή του Ottavio Bottecchia δεν ήταν εύκολη. Στα τέλη του 19ου αιώνα η ζωή δεν ήταν εύκολη για κανέναν στην Ευρώπη. Ο Bottecchia γεννήθηκε την 1η Αυγούστου του 1894 στο Τρεβίζο και ήταν το όγδοο από τα εννέα παιδιά της οικογένειας, με τους γονείς του να του δίνουν το συγκεκριμένο όνομα καθώς το «οτάβιο» σημαίνει «όγδοος».
Η οικονομική ανέχεια οδήγησε τον πατέρα του στη Γερμανία ώστε να αναζητήσει δουλειά και τον ίδιο στο να εγκαταλείψει το σχολείο μόλις μετά από ένα χρόνο και να εργαστεί προκειμένου να εξασφαλίσει τα απαραίτητα για το σπίτι. Ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος τον βρήκε στον ιταλικό στρατό ως μεταφορέα προμηθειών με ποδήλατο. Αιχμαλωτίστηκε από τους εχθρούς, κατάφερε να αποδράσει και μάλιστα παρασημοφορήθηκε για τις υπηρεσίες του.
Ο Bottecchia ξεκίνησε την ενασχόλησή του με την αγωνιστική ποδηλασία το 1920 και πολύ σύντομα ξεχώρισε για το ιδιαίτερο ταλέντο του. Το 1923 τερμάτισε πέμπτος στον Γύρο της πατρίδας του και δεύτερος στη Γαλλία. Τον επόμενο χρόνο θα άφηνε το στίγμα του στον γαλλικό αγώνα καθώς θα κέρδιζε τη φανέλα του πρωτοπόρου στο πρώτο ΕΤΑΠ και θα τη φορούσε μέχρι το τελευταίο – επίτευγμα που σημειώθηκε για πρώτη φορά στην ιστορία του Γύρου Γαλλίας.
Ο Bottecchia έριξε χρόνο στους αντιπάλους του στα Πυρηναία όρη, οδηγώντας τη γενική κατάταξη με διαφορά 49 λεπτών από τον επόμενο αθλητή. Κανείς δε μπόρεσε να απειλήσει τον Ιταλό με αποτέλεσμα να στεφθεί νικητής με διαφορά 35 λεπτών από τον δεύτερο και να γίνει ο πρώτος αθλητής της χώρας του που κατακτά το Τουρ. Στο ενδιάμεσο είχε νικήσει σε τέσσερα ΕΤΑΠ. Το 1925 ο Bottecchia υπερασπίστηκε με επιτυχία τον τίτλο του νικώντας μάλιστα ξανά σε τέσσερα ΕΤΑΠ – μίας χρονιάς κατά την οποία ο Γύρος σταμάτησε να διεξάγεται σε 15 ημέρες και αυξήθηκε στις 18. Η ποδηλατική του καριέρα εκτός από τις διακρίσεις όμως περιελάμβανε και κάτι πολύ σημαντικότερο.
Με τη βοήθεια ενός φίλου ποδηλάτη ο Ottavio έμαθε ανάγνωση. Έτσι κατάφερε να ξεφυλλίζει τις ιταλικές εφημερίδες όπου έβλεπε με χαρά τα κατορθώματά του στην πρώτη σελίδα αλλά από την άλλη διάβαζε με ανησυχία για την άνοδο του φασιστικού κόμματος. Ο Ιταλός ποδηλάτης συμμετείχε και στον Γύρο του 1926 μα εγκατέλειψε λόγω των εξαιρετικά δυσμενών καιρικών συνθηκών. Στη συνέχεια δεν θα έβρισκε ποτέ πια ξανά τον παλιό καλό του εαυτό.
Ο μυστηριώδης θάνατος του Bottecchia μεγάλωσε το θρύλο του. Την Παρασκευή της 3ης Ιουνίου του 1927 ο 32χρονος αθλητής ξεκίνησε για προπόνηση αλλά βρέθηκε σοβαρά τραυματισμένος σε δρόμο κοντά στο Φρίουλι. Το κεφάλι του είχε υποστεί βαριές κακώσεις, είχε αρκετά κόκαλα σπασμένα, ενώ το ποδήλατό του ήταν στην άκρη του δρόμου άθικτο.
Ο Bottecchia μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο όπου εξέπνευσε 12 ημέρες αργότερα. Το σενάριο της σύγκρουσής του με αυτοκίνητο αποκλείστηκε γρήγορα καθώς δε βρέθηκαν στοιχεία που να το στηρίζουν. Οι αρχές απέδωσαν το θάνατο σε θερμοπληξία αλλά η βιασύνη με την οποία έκλεισε η υπόθεση οδήγησε σε ένα όργιο εικασιών γύρω από την αιτία που σκότωσε τον πρώτο ποδηλατικό ήρωα της Ιταλίας.
Μία από τις θεωρίες που είδαν το φως της δημοσιότητας αφορούσε τον αγρότη που τον βρήκε αιμόφυρτο στο δρόμο. Σύμφωνα με αυτήν, ο αγρότης είχε εξοργιστεί γιατί προηγουμένως τον είδε να σταματάει στην άκρη και να τρώει σταφύλια από τους αμπελώνες του. Τότε του πέταξε μία πέτρα για να τον εκφοβίσει αλλά τον πέτυχε στο κεφάλι. Μόλις τον πλησίασε και είδε ότι ήταν ο Bottecchia, ο αγρότης πανικόβλητος τράπηκε σε φυγή.
Η θεωρία αυτή δεν ήταν πειστική καθώς τον Ιούνιο τα σταφύλια είναι ιδιαίτερα άγουρα και εκτός των άλλων δεν δικαιολογούσε και τα υπόλοιπα τραύματα. Στα τέλη του 1940 εμφανίστηκε ένας Ιταλός μετανάστης στη Νέα Υόρκη ο οποίος λίγο πριν πεθάνει, ισχυρίστηκε ότι εκτέλεσε πληρωμένο συμβόλαιο ώστε να δολοφονήσει τον Bottecchia. Όμως το όνομα που έδωσε ως τον “εντολέα” του δεν επιβεβαιώθηκε ποτέ. Έπειτα, λίγα χρόνια αργότερα ο ιερέας που είδε τον Bottecchia λίγο πριν ξεψυχήσει, ανέφερε πως οπαδοί του Μουσολίνι γρονθοκόπησαν τον ποδηλάτη καθώς ήταν γνωστός για τα αντικαθεστωτικά του φρονήματα.
Σχεδόν 100 χρόνια μετά τις νίκες του στον Γύρο Γαλλίας και τον ανεξήγητο θάνατό του, ο Bottecchia παραμένει ένας από τους πρώιμους ήρωες της ποδηλασίας που μνημονεύεται όχι μόνο στην πατρίδα του αλλά και σε όλο τον ποδηλατικό κόσμο.
